خیابان ها ، فروشگاه ها ، کارخانه ها ، شهر ها ، ذکر لب ها و... به نام اوست ، اما 

اما او وقتی می آید که دل ها به نامش باشند

اصبغ بن نباته مى گويد:

روزى به حضور اميرالمؤمنين علی(عليه السلام) شرفياب شدم، حضرت در فكر فرو رفته و زمين را با تكه چوبى مى كاويد . عرض كردم: يا امـيـر الـمـؤمـنـيـن! مى بـيـنم كه در فكر فرو رفته و زمين را بررسى مى كنيد آيا رغبتى به آن يافته ايد؟
فرمود: نه، قـسـم به خـدا! هـيچ رغبتى به آن و به دنيا حتـى بـراى يك روز نداشته و ندارم. به مولودى فكر مى كنم كه يازده پشت بعد از نسل من آشكار خواهد شد، و نامش مهدى است، و زمين را بعد از آن كه از ظلم و جور انباشته شده باشد پر از عدل و داد مى كند. امر او اعجاب انگيز است، و مدتها غيبت خواهد نـمـود، به هـمـيـن دلـیـل گـروهـى دربـاره او بـه گـمراهى مى روند و عـده اى ديـگـر هـدايـت مى يـابـنـد.
عرض كردم: يا امير المؤمنين! آيا واقعا اين اتفاق روى خواهد داد؟
حضرت (عليه السلام) فرمود: آرى! همان گونه كه او خلق شده، اين اتفاق هم روى خواهد داد، تو چه مى دانى اى اصبغ! آنـان بـرگـزيـدگـان ايـن امـت و نـيـكـان عـتـرت طــاهـره انـد.
عرض كردم: بعد از آن چه مى شود؟

فرمود:خداوند هر چه بخواهد انجام مى دهد،زيرا حق تعالى در هر چيزى اراده و قصد و هدفى دارد.1

(  دلدادگی حضرت مهدی (عج) به امام حسین علیه السلام....)

خدمت در محضر امام حسین علیه السلام و توفیق یاری حضرت و

شمشیر زدن در رکاب او، بزرگترین توفیقات الهی بود . که نصیب

 عده ای از خواص عصر امام حسین علیه السلام شد. همچنان

که فراهم نمودن شرایط و مقدمات ظهور حضرت ولی عصر (عج)

و توفیق جنگیدن در رکاب آن بزرگوار، از دیگر موهبت های الهی

است که  نصیب عده ای از خواص می شود .

در عظمت و شرافت خدمت گذاری، نصرت به آن آستان بلند، همین

بس که  امام زمان (عج) نیز عاشق جد  بزگوار خود و مشتاق خدمت

 به او است. آن حضرت در زیارت ناحیه مقدسه (1)   می فرماید :

« و لئن اخرتنی الدهور و عاقنی عن نصرک المقدور لاندبنک صباحا

 و مساء و لابکین لک [علیک] بدل الدموع دما; »

 اگر روزگار مرا به تاخیر انداخت و مقدرات از یاری و نصرت تو در روز

 عاشورا باز داشت، هر آینه من صبح و شام بر تو ندبه می کنم.    

 و به جای قطرات اشک، بر تو خون می گریم  

منبع : (1- گفتنی است که این زیارت منتسب به امام عصر عج است ؛

  ولی در انتساب آن به حضرت – تردیدهای  جدی وجود دارد.  )

( ر  .ک: بحار الانوار، ج 98، ص 320.) 28) 

 آقای شیخ علی خوئینی زنجانی نقل کرده اند که : ابوالزوجه ی اینجانب ،آیت الله آقای حاج شیخ میرزا محمدباقر زنجانی می گفتند: با عده ای از نجف اشرف برای زیارت امام حسین علیه السلام وارد کربلا شدیم و در مدرسه ی بادکوبه ای ها اقامت کردیم.

به رفقا گفتم:به زیارت حضرت ابالفضل العباس علیه السلام برویم.

یکی از طلبه ها گفت: حضرت ابالفضل العباس علیه السلام که امام نیست! من خسته هستم و حرم حضرت نمی آیم، شما بروید و بیائید ، بعداً هم می رویم برای زیارت امام حسین علیه السلام.

باری، او نیامد و ما رفتیم. وقتی برگشتیم دیدیم مدرسه شلوغ است ؛ پرسیدیم چه شده است؟ گفتند: شیخی رفته مستراح و در چاه افتاده است. وقتی که او را از چاه درآوردند ، دیدیم همان رفیق ماست!  یکی از رفقا به وی گفت: دیگر از این غلط ها نکنی ها!

گفت: من با حضرت شوخی کردم. یکی از رفقا گفت: حضرت ابالفضل العباس هم با شما شوخی کرده والّا شما را هلاک می کرد!

منبع:کرامات حضرت عباس علیه السلام ص 163

مولف: سید محمد حسین محمودی 

 رسول خدا(ص) فرمود:«بعضی از افراد را به جهنم داخل می کنند،خداوند به مالک جهنم می فرماید:"قدم های اینها را نسوزان ، چون اینها با آن قدم ها به سوی مسجد می رفتند.دست های آنها را نسوزان، چون آنها را برای دعا بلند می کردند.زبان آنها را نسوزان چون زیاد قرآن می خواندند."

بعد مالک جهنم می گوید:«پس چرا شما گرفتار آتش شده اید؟»

آنها می گویند:«ما برای غیر خداوند کار می کردیم.این باعث شد که به ما گفته شود:"بروید ثواب اعمال خود را از کسانی بگیرید که به خاطر آنان آن کارها را می کردید."»

*********

امام صادق علیه السلام فرمود:«یکی از علما نزد عابدی رفت و از او پرسید:«نماز خواندنت چگونه و چقدر است؟»

عابد گفت:«از عبادت کسی مثل من می پرسند! با اینکه من زمان بسیاری به عبادت اشتغال دارم.»

عالم گفت:«گریه و زاری تو هنگام مناجات چگونه است؟»

عابد گفت:«آن قدر می گریم که اشک هایم جاری می گردد.»

عالم گفت:«همانا اگر خندان باشی ؛ ولی حالتِ ترس از خدا در تو باشد، بهتر از گریه ای است که به آن ببالی و افتخار کنی.»

إنّ المدل لا یصعد من عمله شیئء؛ کسی که به عملش ببالد ، چیزی از عملش بالا نمی رود.»

 -هرگاه خداوند به ما اجازه دهد که سخن بگوئیم ، حق ظاهر خواهد شد و باطل سست و ضعیف شده و از میان شما خواهد رفت.

-دختر رسول خدا(ص) برای من سرمشق و اسوه ای نیکوست.

-ظهوری نیست مگر به اذن خداوند متعال و آن هم پس از زمان طولانی و قساوت دل ها و فراگیر شدن زمین از جور و ستم.

-دین از آن محمد(ص) و عدالت از آن علی امیرالمومنین علیه السلام است، زیرا عدالت مال اوست و در نسل او می ماند تا روز قیامت.

-شیعیان ما هنگامی به فرجام نیک و زیبای خداوند می رسند که از گناهانی که نهی شده اند ، احتراز نمایند.

آقای ما در این جهان دیگر نمانده عدل و داد

ای وای ما برگشته اند قوم ثمود و قوم عاد

در این جهان پرتنش دیگر همه سرگشته اند

بنگر چگونه مردمان از دین حق برگشته اند

بنگر که این دنیا شده سرشار از ظلم و ستم

تعداد اهل حق ببین هر روز می گردد چه کم

مردم همه در ظلمت جهل و تباهی مانده اند

از شدت ظلم و گناه در کار خود وا مانده اند

آقای ما در این جهان منجی تویی از بهر ما

بهر ظهورت می کنیم در سجده ها ذکر و دعا

دیگر نمانده عدل و داد از دست این نامردمان

آقا بیا تا پر شود از عدل تـــــــــان کل جــــهان

 ابن سنان در روایتی از امام صادق علیه السلام نقل می کند که فرمودند:«هیچ کس از دوستان ما که بغض دشمنان ما را دارد نمی میرد، مگر اینکه رسول الله،امیرالمومنین ، امام حسن و امام حسین علیهم السلام نزد او حاضر می شوند.پس او را دیده و بشارتش می دهند؛ اما اگر از دوستان ما نباشد آنان را با ناراحتی و نگرانی می بیند.»

در تائید روایت قبل:امام علی علیه السلام به حارث همدانی فرمودند:«ای حارث همدانی، هرکس بمیرد، مرا خواهد دید، مومن باشد یا منافق.»

در روایت دیگر آمده است که حارث همدانی گوید:«خدمت حضرت امیرالمومنین علیه السلام رسیدم؛ حضرت سوال کردند:

-«چه چیز باعث شد تا به اینجا بیایی؟»

-محبت شما یا امیرالمومنین.

-«ای حارث، آیا مرا دوست داری؟»

-بله ، به خدا قسم یا امیرالمومنین.

-«زمانی که جانت به گلو برسد، همانگونه که دوستم داری مرا خواهی دید.»

همچنین نقل شده که حضرت رسول (ص) به امیرالمومنین علی علیه السلام فرمودند:«ای علی،دوستداران تو در سه موقع شادمان می شوند: هنگامی که جان آنها خارج می شود و تو در آنجا شاهدشان هستی؛ هنگام سوال قبر که در آنجا آنها را تلقین می کنی؛ و به هنگام عرضه شدن بر خداوند که آنجا هم تو آنها را معرفی می کنی.»

منبع:طعم مرگ ص73 تا 75

مولف: مهدی فربودی